Hoogvlakten van Maestrazgo

Gisteravond allebei een heerlijke salade gegeten en een bord spaghetti. Om tot een keuze te komen voor dit maal noemde onze gastheer alles op wat mogelijk was (een menukaart was er niet) en omdat wij meestal niet wisten wat het was tekende hij het uit op het papieren dekkleed , maakte gebaren en geluiden. Zo tekende hij een konijn, maakte het geluid van een schaap, tikte op z’n wang of duidde op de flank van z’n rug etc. het leek wel een raadspelletje zoals op t.v. Omdat we hongerig waren kozen we veilig en dat bleek een goede keuze. Ook met de fles wijn hadden we geen probleem en om 10.00 u lagen we heerlijk onder de gesteven ,witte lakens.

Na de welverdiende rust vanmorgen om 8.30 u aan het ontbijt. Ze deden erg hun best en lieten het ons aan niets ontbreken. We waren ook de enige gasten dus kregen we alle aandacht. Omdat we zagen dat er tussen de bedrijven door ook nog een stuk land omgeploegd werd door zoonlief en door vader daarna ingezaaid met graan vroeg Johan bij vertrek of hij mogelijk wat olie voor de fietskettingen had; tuurlijk, geen enkel probleem. Op onze gesmeerde stalen rossen mochten we direct verder met de klim waar we gister geen zin meer in hadden. Het bleek een goede keuze want we hebben ook vandaag toch weer 1100 klimmeters gemaakt en 72 km gefietst tot de stad Teruel waar we nu in een Hostal, midden in het centrum,verblijven.

Omdat we zo hoog zaten (1700 mtr.) en de hele tocht zo’n beetje over de hoogvlakte glooide, hadden we enorme uitzichten, zo ver je kon kijken………wauw! Heel bijzonder om als twee kleine poppetjes door zo’n immens uitgestrekt gebergte te trekken. Heel af en toe weer een dorpje ,wat nog maar voor een klein deel bevolkt is, de rest is allemaal vertrokken naar elders. Om een kruideniertje of bakkertje te treffen moet je rustig rijden, af gaan op geluid of beweging en dan kijken wat er achter het vliegengordijn zit. Hier halen we stokbrood, kaasje, banaan,yoghurtjes en cola en laten ons dit smaken ,meestal op een bankje in de schaduw bij de plaatselijke kerk. De waterflessen vullen bij de fontein want we moeten altijd genoeg bij ons hebben en drinken veel. Aan het klimmen raak je toch wel gewend en prakkiseer en mediteer je heel wat af……. Omdat je weet dat het gewoon heel traag gaat lijk je dat inmiddels te accepteren en weet je hoe een slak zich moet voelen; gewoon rustig doorgaan, niet teveel vooruit kijken want dan kan de moed je in de schoenen zinken. Wel om je heen kijken en af en toe even stoppen om wat te drinken en te genieten van de stilte en het moois. Ik heb inmiddels ervaren dat ik met deze houding “bergen kan verzetten” !
Werkelijk, ik sta er versteld van wat ik allemaal gedaan heb. Als op een gegeven moment de rollen omgedraaid worden en de daling ingezet wordt veranderd het “slakkengedrag” in een “achtbaan “ en moet je goed in de remmen blijven knijpen om controle te houden. Ook vind ik het jammer, bijna oneerbiedig, om met zo’n rotgang van de berg te knallen waar je zo lang en hard voor hebt geknokt.
Johan raast me voorbij en zie ik lange tijd ergens in de verte rijden met z’n blauwe shirt en oranje achtertassen. Zelf laat ik de snelheid niet harder gaan dan 47km/u en moet ook dan goed opletten en het stuur goed vasthouden want soms rukt de wind er flink aan. (Niet bang worden ma. we kijken echt goed uit).
Terwijl ik onze belevenissen aan het tikken ben ligt Johan een muziekje te luisteren en gaan we zo maar eens even de stad verkennen.

Teruel is de hoofdstad van de gelijknamige kleinste provincie van Spanje en is bekent om zijn Mudéjarkunst (gemaakt door Moorse kunstenaars en ambachtslieden).Morgen kunnen we mogelijk weer bij een camping terecht waar we ook weer naar uitkijken; juist de afwisseling is leuk. Voor vandaag kijken we weer terug op een prachtige belevenis !