Weer mooi

De overnachting in de herberg in Alarcon was perfect, een leuk spaans klein hotelletje midden in het kleine, oude centrum van Alarcon, gerund door moeder en dochter.

Een glas cola, bier, tonijnsalade en spaghetti en de nachtrust op een echt bed heeft Ina helemaal weer de oude gemaakt. Topfit dus en zelfs praatjes. Met de korte klimmen rijdt ze vaak voorop. Omdat we nu naar Valencia koersen moeten we zelf de route bepalen, met de Garmin is dit prima te doen. We proberen zoveel mogelijk op de witte en gele weggetjes te blijven en vermijden de autowegen en snelwegen, waar je hier gewoon wel mag fietsen.
De weg is in eerste instantie glooiend en nog steeds omringt met zonnebloemvelden.

Van het een op het andere moment komen we weer in de ruwe bergen en rotsen te recht, prachtig en dan in de verste/diepte een stuwmeer. Dus weer klimmen en dalen en de bijbehorende prachtige uitzichten. We fietsen inmiddels op een oude provinciale weg, deze wordt vrijwel niet meer gebruikt omdat er (ruim) ernaast een nieuwe snelweg is gemaakt. Ze hebben hier zoveel ruimte dat nieuwe wegen, huizen, fabrieken altijd op een nieuwe plek komen en de oude blijven bestaan. Dus niet zoals is nederland 2-3 jaar lopen prutsen om van een 2 baans snelweg een 3-baans snelweg te maken en dan hopen dat er niet een bijzonder boommuisdwergmarter-vlieg wordt ontdekt.

Na 70 km komen we in het plaatsje boven op de berg, Villargorde del Cabriel, waar de camping aan het stuwmeer moet zijn. Dit betekent dat we de laatste 4 km ruim 200 mtr moeten dalen om bij de camping te komen. De camping ligt heel mooi en rustig in de middle of nowhere. De afdaling van het dorp naar de camping betekent ook dat wij morgen beginnen met een zeer pittige klim, max. is 10-11 % en gemiddeld 8%. Maar goed dat is voor morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen. Eerst genieten op de rustige camping, m.u.v. een spanjaard met een tv voor zijn caravan.

Omdat het dorp te veel klimmen is besluiten we om niet ons eigen potje te maken maar een heerlijke pizza in het restaurantje te nemen. Heerlijk gelezen op het terras onder het genot van wijn om half negen gevraagd of wij wat konden bestellen. Het blijkt dus dat ze door de weeks geen eten reserveren, betekent dus dat we helemaal niets kunnen eten. Het enigste wat we van ze los hebben kunnen peuteren was een half stokbrood. Dit vonden we toch wel heel raar en vervelend, de campingbaas stond trouwens in de keuken van de camping met zijn gezin wel wat eten te bouwen.
Dus wij beteuterd terug naar onze tent met de halve stokbrood. Aangevuld met ons eigen oude halve stokbrood hebben we met het laatste restje jam en wat olijfolie deze maaltijd genuttigd. Zelfs geen wijn, wat meestal een hoop van deze teleurstellingen doet vergeten.