Een bergetappe

Wat is dat lekker slapen in een tent zo dicht bij de natuur en de stilte, je wordt bijna wakker van de stilte. Op de camping zijn ook maar 4 plekken bezet, dus dat is wel heel erg rustig. Heerlijk al die rust. En als je ’s ochtends dan wakker wordt en je kan met je benzinebrander een heerlijk kopje koffie zetten met een stokbroodje salami (ina stokbroodje penoti) eten dan is dit vakantie voor ons.

Vandaag gaat het dan echt gebeuren, we beginnen met de eerste etappe, we kijken wel hoe ver we komen, Viladrau zou mooi zijn. Het weer is rustig, geen wind, bewolkt en 24 qraden. Prima fiets weer dus. We weten ook dat deze etappe een echte bergetappe wordt, het is meer klimmen dan dalen. We zitten bij Girona op 100 meter hoogte, toppen van 800 meter en zelfs 1000 meter zullen we moeten overwinnen.

Na 20 km vals plat gaat het echte klimmen beginnen in 24 km moeten we 650 hoogtemeters overbruggen. Dus eert maar een kopje koffie en wat broodjes kopen voordat we aan deze klim beginnen.
Het klimmen gaat met 3-4% en loopt lekker. Ina gaat echt goed. Ik heb een klein spiegeltje op mijn stuur gemonteerd zodat ik zonder om te kijken (want den slinger je toch altijd een beetje) Ina in de gaten kan houden. Maar wat blijkt Ina fietst steeds voor me en het gebeurt zelfs dat ik haar pas weer zie in een volgend dorp. We klimmen in ons eigen tempo want dat is voor beide prettig en hou je het langst vol. In een dorp wachten we altijd op elkaar.
Het scheelt dus wel dat ze de laatste weken veel op de racefiets getraind heeft en het scheelt natuurlijk ook dat ze alle zware spullen bij mij op de fiets bindt.

Na 24km stoppen we voor een broodje een kop koffie. Overal waar we tot nu toe koffie hebben gedronken is de koffie heerlijk en dat voor een prijs van eur 1,20-1,50

Bij het opstappen op mijn fiets zie ik toevallig dat er en spaak in mijn achterwiel is gebroken.
Onder aan de lange klim dat ik dat al te horen maar zag toen niets en mijn velg is nog steeds recht, dus niets van gemerkt. Nu toch maar een fietsenmaker zoeken. In mijn beste spaans aan 2 Spanjaarden gevraagd waar de fietsenmaker zit, dat doe je door naar je achterwiel te wijzen en het woordje reparateur te roepen. Dan komt er een heel verhaal en gebarentaal in het spaans van de 2 spanjaarden. Daaruit maakte ik op dat er een handige harry 4 straten verderop zit. Dus daarheen. Maar ja 14:45, dus siesta-tijd, winkel gesloten maar gelukkkig kwam de eigenaar wel langs lopen, hij wees op de klok dat hij om 1515 terug zou zijn. Fiets achtergelaten en wij dan maar een menu van de dag gaan bestellen.

Overal in Spanje hebben ze een menu van de dag dat is een klein 3-gangen menu van 8-10 euro. Dit wordt door de spanjaarden als maaltijd tussen de middag gegeten. Dus wij ook z’n 3-gangen menu met een fles water voor 17 euro te samen. Heerlijk, een vol buikje voor de volgende klimmen die nog gaan komen. Teruggekomen bij de fietsenmaker, hij had de spaak al vervangen en de schade bedroeg 8 euro. Muecho Gracia’s bedankt en we konden onze klimettape weer vervolgen.
Rijdt toch wel lekker als je weet dat de spullen in orde zijn.
De fiets heeft aardig wat te verduren. De fiets weegt zelf al 15 kilo dan heb ik nog 20 kilo bagage en zelf weeg ik ook nog eens 87 KG. En dat moet ik dan met kracht op de pedalen via de ketting op het achterwiel via de spaken op de band naar het wegdek in beweging zetten.

Dus verder met klimmen, nu maar 5km met gem. 6% dat is wat zwaarder, dan een mooie afdelin van 10KM en dan de laatste 4 km met weer gem. 6%.
Inmiddels is het half 6 en zijn we in Viladrau aangekomen. Hier is geen camping in de buurt en het weer ziet er dreigend uit. Dan maar een hotel zoeken en dat lukt, een gezellig Spaans hotel, echt heel gezellig.
We zijn nog geen kwartier binnen en het noodweer barst los, de regen stroomt met bakken uit de hemel. Wij blij dat we in een hotel zitten en niet in de tent. We zitten nu heerlijk aan de wijn in de lounge te lezen en dit verslag te schrijven.