Verder dan gedacht

Gisteren dus toch besloten verder te gaan ,hadden leuk door het oude Arabische stadje Albarracin geslenterd.
De route verliep door een soort Gorges en was weer prachtig en weer anders, tijdens de klimmen prachtige uitzichten. Onderweg passeerden twee vorige campinggasten ons en toeterden en zwaaiden naar ons, leuk. Dat gebeurd trouwens regelmatig dat mensen zwaaien, hun duim opsteken of iets bemoedigends toeroepen.
Ook tijdens de beklimmingen wordt er door vrachtwagenchauffeurs bemoedigend naar ons gecommuniceerd; zij weten wat het is om zeer traag de hellingen te bekruipen.
Na 82 km zouden we onze bestemming bereikt hebben maar omdat we beiden meer zin hadden in een camping dan een hostal besloten we een uurtje te pauzeren en iets te eten en daarna door te trappen naar de eerst volgende camping. De moed gevat om een volgende “bult” toch nog even te nemen ( je gaat je grenzen steeds meer verleggen)maar aangekomen bij de camping bleek deze gesloten/opgeheven……… Tja, dan konden we net zo goed doortrappen tot Cuenca, wat we eigenlijk de volgende dag aan wilde doen. Dat betekende weer 17 km verder…….wat ik er van vond……….ach, doe ook maar……Dat betekent dan wel dat , na al een zware dag fietsen, de km paaltjes echt afgeteld worden; 17…16….15….14….
Het gekke was dat de conditie nog prima was en de benen wilden ook nog wel, maar de bekkenbotten waren zo beurs als wat. Toen we de camping, na 110 km en bijna 1100 hoogtemeters, opreden en een plekje zochten om ons tentje op te zetten passeerden we onze vorige campinggasten, zittend voor hun camper; stomverbaasd dat wij er aan kwamen en met veel woorden van lof. Eerlijk gezegd vond ik het zelf ook wel een hele prestatie.

Wat smaakt een eigen gemaakte spaghettimaaltijd van Johan dan lekker ! wijntje erbij; genieten !