Santiago de Compestala

Vandaag helaas de laatste etappe voor de boeg. Weer een strak blauwe lucht een heerlijk ontbijt. We zijn blij dat we deze laatste etappe uit het boekje hebben opgeknipt zodat we niet te vroeg in Santiago aankomen. Gisteren een rustige dag gehad en vandaag weer een rustige dag. We nemen alle tijd voor het ontbijt en koffiepauzen.

Het is altijd een vreemde gewaarwording als je het eind van zo’n tocht nadert. Je zit na een paar dagen toch in een bepaald ritme. De Garmin op de fiets geeft in het begin aan dat de tocht nog 1300 km duurt, inmiddels staat er nu nog maar 50km te gaan. Ik moet nu goed kijken welke teller ik tijdens het fiets aflees. Er is er één met aantal kms op de dag gereden, er is er één die de snelheid aangeeft en dan nog één met het aantal te fietsen kms tot het eindpunt. Vandaag zullen ze allemaal een paar keer dezelfde waarden hebben. En zo heb ik altijd plezier van de getallen op mijn Garmin tijdens het fietsen.

Het is weer veel dalen en 2 -3 redelijke klimmen. We zien Santiago pas 5km voor het eind liggen en dat is erg mooi.
De kaatste paar honderd meter, om in de oude stad bij de Kathedraal te komen, is een zeer steile weg (12-17%), gemaakt van oude grote grove klinkers. Kunst is om dit stukje nog fietsend af te leggen. Het is een éénrichtingsweg en het autoverkeer rijd tegen ons in. Dit is dus een lastige klus om in de inmiddels brandende zon, manoeuvrerend tussen de tegenliggers omhoog te klimmen. Als je moet stoppen voor een auto of voetganger kan je niet meer fietsen en moet je de rest lopen.
We zijn op de binnenring van de stad nu door het centrum opzoek naar het plein voor de kathedraal. We zitten in één keer in de hectiek van de toeristen. Wat een drukte in deze mooie oude stad. Slingerend voor de kleine straatjes bereiken we het grote plein bij de kathedraal. We did it !!

Effe lekker zitten op het plein waar het een drukte is van de vele pelgrims die hier aankomen. Genieten van onze eigen tocht en prestatie maar genieten ook van alle mensen die elkaar bij binnenkomst herkennen, weer zien en ontmoeten. Vooral voor de wandelaars is dit een hele grote prestatie. Wij hebben ook wat mee mogen maken van het pelgrims-leven door de overnachtingen en ontmoetingen in de herbergen. Maar de wandelaars zijn vele weken onderweg geweest. Vele hebben elkaar tijdens de tocht meerdere keren ontmoeten of zijn stuken met elkaar opgelopen. En dan zien ze elkaar hier weer op het plein. Prachtig gezicht.

Na lekker lang op het plein niets gedaan te hebben en wat foto’s gemaakt, gaan we opzoek naar een welverdiende lunch in deze mooie oude gezellige stad. Ina wil graag haar favoriete Spaanse drankje Tinto de Verano. Dat is wijn met gazeuse (zoet bubbeltjes water), ijsklontjes en een citroen. Maar dat kennen ze hier niet, dat heet Sangria. Dus maar een Sangria.

Na de lunch opzoek naar de camping, deze ligt 2-3 km buiten de stad. De Sangria tikt aan bij Ina, schijnt toch iets zwaarder te zijn dan Tinto de Verano. Daar staan onze tukkers ook al weer. Wij onze tent opgezet, ondanks dat wij dicht bij de stad zitten is het hier op de camping rustig en stil. Dus ook lekker naast de tent geslapen.

De tukkers hebben al wat voorwerk gedaan om te kijken hoe we onze fietsen zaterdag voor het vliegtuig in kunnen pakken en hoe we op het vliegveld moeten komen. Ze waren hier een dag eerder en zijn vanochtend al naar het vliegveld gefietst. Dit is een drukke en zeer heuvelachtige weg van 10km lang. Ze hebben informatie van een man gekregen dat je je fiets in dozen kan (laten) inpakken en dat je met de taxi naar het vliegveld gebracht kan worden.
Wij wandelen met z’n vieren de stad in opzoek naar het verpakkingsbedrijf. Een prachtige wandeling door het buitenkanten van de stad waar ook volop leven is maar dan meer van de lokalen dan de toeristen en ook mooie (minder bekende) gebouwen. Dit staat nooit op de toeristische informatie dat gaat allemaal over het centrum.
Aangekomen bij het verpakkingsbedrijf, wat een hele handel is. Je kan dus ook je fiets laten inpakken, maar ook al je andere bagage, ze kunnen dit dan ook zelf versturen naar NL en dan wordt alles na 3-4 dagen thuis bezorgt. Wij hebben al vliegtickets voor bagage en de fiets dus wij kiezen ervoor om alleen 4 fietsdozen af te nemen, zelf de fiets vrijdag op de camping in te pakken en dan zaterdagochtend om 7;15 door de taxi van de camping opgehaald te worden voor het vliegveld.

Laatste keer denk ik dat ik dit nu ga schrijven, wat een prettige lui die Spanjaarden zo behulpzaam en vriendelijk.
Met een lekker gevoel verlaten wij de winkel, alles voor de fietsen en de reis naar het vliegveld is geregeld. Het is altijd effe een geregel om je spullen goed in het vliegtuig te krijgen. 4 jaar geleden is ons dat niet goed gelukt en hebben wij ons vliegtuig in Sevilla gemist en moesten wij 3 dagen langer op vakantie blijven. Wat uiteindelijk ook niet echt erg is.

Het is inmiddels 1900 en nu de stad in wat drinken en later nog wat eten. We trekken leuk op met de Tukkers. Dan komen we de 2 Duitsers uit het klooster tegen, weer een leuke blijde ontmoeting. We gaan met z’n 6-en eten hebben een lange gezellige avond. Geeft toch een bepaalde band als je allemaal zo met deze tocht bezig bent (geweest).
Om 2330 wandelen we weer naar de camping. De stad wordt nu verlicht met prachtige lantaarns. Het geeft een hele bijzondere mooie sfeer en nu de meeste toeristen weg zijn en alles erg rustig is lijkt het net of je een paar honderd jaar terug in de tijd bent gezet. Schitterend.
Dit is mijn laatste verslag, vandaag (vrijdag) doen we rustig aan, pakken de fietsen in , gaan nog 1-2 keer naar de stad en rommelen zo nog wat door.

Ina waarschuwende mij al in het begin van de vakantie dat ik de verslagen niet te lang moest maken omdat de lezeres dit ook allemaal maar vol moeten houden en leuk moeten blijven vinden. Voor mij is het schrijven van deze verslagen ook een therapie. We maken zoveel mee dat we soms als niet meer weten wat er vorige week, eergisteren of gisteren gebeurt is.

Ik ga nu ontbijten en denk een stukje wandelen en weer genieten van het mooie weer. Adios.