Geen hond maar varken in de pot

Wakker worden in de stilte van de kapel in het klooster, weer goed geslapen. We maken ons eigen ontbijt, brood van gisterenavond, salami en kaas smaken ons goed. In de magnetron van het klooster maken we 2 bekers met heet water klaar, dan de koffiekorrels in het hete water en een heerlijk bakkie koffie.

De zon schijnt volop, geen wolkje aan de lucht, nog wel fris. We straten met een klim 7 km met een gemiddeld percentage van ruim 5% en dat is zwaar. We weten ook dat we na deze klim de rest van de dag veel dalen en amper meer stijgen. In het boekje hebben wij nu nog 1 etappe te gaan. Deze etappe is echter 95 km met toch redelijk wat klimwerk. Wij willen niet te lang in Santiago zijn, verwachten daar namelijk veel toeristen en leven tussen de Spanjaarden vinden wij erg, erg leuk. Dus we maken er voor vandaag en morgen 2 rustige dagen van. Gaan vanmiddag wel ergens een Hostel zoeken, want er is hier geen camping in de buurt.
Na de lange klim, ruim een uur mee bezig geweest, begint de langen, lange afdaling. Genieten volop van de uitzichten en omdat we alle tijd hebben, gaan we zelfs tegen de natuur in door tijdens de afdaling zeer regelmatig in de remmen te knijpen. Op een gegeven moment komt dit ons zelfs goed uit want de hele weg staat loopt vol met schapen. De herder zit in de auto en zo drijft hij de schapen over de weg naar een ander weiland. Later aan de schapenpoep op de weg te zien was hij al ruim 2 km onderweg met z’n kudde.

Galicië verbaast ons positief, het landschap is heuvelachtig (300-900 meter hoog), er is werk alles ziet er verzorgt uit. De huizen zijn op in grote grijze blokken opgebouwd, is ook mooi, maar we zien ook steeds meer huizen met een kleurtje verschijnen, helemaal geel, oranje of groen). Verrassend leuk deze provincie.

In het enigste stadje tussen het klooster en Santiago waar een hotel is stoppen wij vroeg in de middag. We nemen een uitgebreide lunch. In Galicië hebben ze ook hun eigen taal, net zoals in Catalonië Catalaans wordt gesproken of in Friesland Fries. In veel worden zit inderdaad de X gestopt, vandaar Oblix, AstriX, Idefix, ….
De menukaart kunnen we niet altijd evengoed lezen, we houden ook wel van proberen maar door ervaring hebben we ook geleerd dat wij niet alle twee hetzelfde moeten bestellen. Ina neemt iets met carne (vlees) en een moeilijke naam. Ik krijg iets met aardappels, kool en chorizo-worst.
Toen de grote schaal voor Ina geserveerd werd, schrokken we allebei toch wel heel erg. Zelfs de 6 Franse wielrenners naast ons keken ervan op en maakt volgens mij hele mooi grappen 9zoeiets van die durft, of dan moet je echt lang niet gegeten hebben). De grote schaal zit vol met allemaal allerlei soorten vlees. Het vlees heeft een originele vorm, we kunnen het allemaal goed plaatsen: een varkensnoet, een varkenstong, 2 oren, een staartje, iets wat op een darm lijkt, veel vet. Volgens mij was de kok blij dat er weer iemand ingetrapt was en hij al zijn resten van afgelopen week kon serveren. Zelfs bij het kijken naar het bord werden wij alle twee misselijk (heb geen foto durven maken), als je het bord wilde verplaatsen drilde alles heen en weer. Heel bijzonder. Ina lust veel, eet bijna alles (op) maar ook dit ging haar te ver. Dit gaan we zelfs niet proberen. Ina met het bord naar binnen om te zeggen dat ze daar beter iemand anders een plezier mee kan doen en dat ze wel met mijn portie mee-eet. Maar zo aardig als de spanjaarden zijn is er nu ook geen probleem, ze mag zonder bij te betalen gewoon iets anders uitzoeken. Dus het wordt nu iets veiligs een prachtige verse zalm.

Lekker lang op het terras gezeten, gegeten en gedronken. En dan weer afrekenen, al het eten, drinken en noem maar op. Toch weer alles samen €20,=.

Het hotel waar we in terecht zijn gekomen, ziet er super uit het is een mooi restaurant met veel lekkere dingen. Ze hebben op de bovenste verdieping van het grote huis 4 slaapkamers, erg mooi en weer schoon ingericht. We genieten van deze laatste dagen en doen het rustig aan. Blij dat wij deze dagen weer zulk prachtig weer hebben.