Monnikenwerk

Heerlijk geslapen op een hele schone rustige camping, alles voor ons alleen.

Wassen, kleren aantrekken, tassen inpakken. We hebben 4 paar verschillende kleuren tassen en zo heeft elke tas de hele vakantie zijn eigen opbergfunctie. Een kledingtas voor ina, een kledingtas voor mij. Een tas met slaapspullen (bed, slaapzak, binnenslaapzak en hoofdkussen voor Ina en zo’n tas voor mij. Een tas met de flightbags en fietspyjama’s voor de vliegreis. Een tas met kookspullen (gasstel, pannen, borden, bestek) een tas met reparatiemateriaal en eten. Dit werkt, al jaren, erg handig.
Na het tassen inpakken de tent afbreken en oprollen, Meestal zijn wij hier binnen een uur weg en dan hebben we ons ook nog gewassen en tanden gepoetst.

De dag begon dompig en somber. Er is geen eten op de camping dus nemen we in het eerste het beste dorp een ontbijt in één van de vele bars. Over het ontbijt is al eerder geschreven en wij smullen en genieten hier elke keer weer van.

Na het ontbijt begint de zon voorzichtig te schijnen. Het wordt een lange dag vandaag want we willen kijken of wij vanavond in een klooster kunnen slapen. Het landschap is de eerst 40km schitterend, wel veel heftig klimmen en daarna net zo hard weer dalen. Het landschap lijkt bij de inmiddels vele zon op dat van zuid frankrijk (maar engeland zou ook kunnen (als de zon weg is), we zien dat de omgeving hier ook wat rijker begint te worden. In de vele kleine dorpjes zijn er weer mensen, ze hebben een moestuin, auto, er staan regelmatig mooie huizen.
Na 50 km komen we bij een stuwmeer. Een spaanse school heeft daar kano- en surfles. Aan de rand van het meer van de schoolklas genoten onder het genot van onze eigen gemaakte lunch. Inmiddels zijn we van 500 hoogtemeters naar 80 meter gezakt. Het is 2 weken geleden dat wij zo laag gefietst hebben. Het klooster staat op 700 meter dus we hebben nog wat klimmen voor de boeg.

Ina krijgt een lekke band. Het wisselen van de band is snel gedaan maar wat daarna lastig is, is dat ik met de handpomp de band nooit hard genoeg krijg. Er moet toch wel 5 bar in de band. Fietsen met een zachte band en zware bepakking is niet prettig. Fietst zwaar en geeft verhoogde kans op weer een lekke band. We vinden de eerst volgende benzinepomp pas na 15 km (alleen maar klimmen in de brandende zon). Deze 15km was ook nog eens op een drukke autoweg, dus niet leuk. De benzinepomp is bij een aardig stadje. Na het oppompen van de band hebben wij ons zelf ook met eten en drinken opgepompt want hier waren we wel aan toe.

Nu de laatste 20 km naar het klooster klimmen. We proberen van de omgeving te genieten maar het wordt wel zwaar en dan moet je opletten dat je niet te veel met jezelf bezig bent en de omgeving vergeet.

En dan zien we het gigantische klooster.
Prachtig zo in de avondzon. Kijken of ze een plekje voor deze pelgrims hebben. Bij het oprijden van het terrein zien we de fietsen van onze tukkers staan, dat is een goed teken. En ja hoor we kunnen inschrijven voor een overnachting, kost wel 5 euro per persoon. Op onze wildkampeerplek na hebben we nog nooit zo goedkoop geslapen.

De kapel is ingericht als een pelgrimsovernachtingplaats. Er staan 3 hele lange eetbanken en -tafels en bijna 20 stapelbedden. Dit in een kapel met gigantische dikke oude muren (uit 1643) is wel een hele bijzondere gewaarwording.

We kwamen ongeveer 18:45 aan, na inchecken gaan we naar de slaapkapel. Daar is een belgische vrijwilliger welke 6 maanden in het klooster verblijft. De belgische vrijwilliger nodigt ons (tukkers, 2 duitsers en wij) uit om, om 19:15 mee te gaan naar de vespers. De monniken hebben elke dag een vast tijdschema en in de vesper van 19:15 wordt gezongen en een kleine meditatie gedaan. Wij gaan allemaal mee. Maar we moeten ons wel gekleed aankleden (geen korte sportbroeken en sportshirts). Dus niet douchen en snel omkleden. Dacht dat de monniken een relaxed leven leiden maar voor ons is het direct stressen in het klooster.

Om 19:10 begeleidt de belg ons door het klooster naar de vesper-zaal(tje). Een unieke kans om door het oude klooster te wandelen. Wat een gigantisch bouwwerk en wat een mooi wandeling door het gebouw. In het zaaltje van de Vespers zitten alle 8 de monniken al klaar. Meeste in grote gewaden met lange mouwen zodat je niet kan zien wat de handen onder de pij allemaal doen. Dan een half uurtje zingen, begeleidt met een klein soort orgeltje. De monniken kijken niet echt blij, gapen wel veel. De belg verteld later dat de monniken echt blij zijn met hun leven, geen stress, geen radio, tv en internet en een rustig leven met een vast patroon.

Na de vesper (20:00) direct eten bij de bar in het gehucht, want we moeten om 2200 in bed liggen en moet het licht uit (blijft stressen in het klooster). Dus naar de bar, de oudere dame snapt niet wat wij allemaal willen eten (zo moeilijk is het niet want ze heeft amper keus), maar uiteindelijk komt er toch wat op tafel. De mixed salat doet het altijd goed. Alles vers en eerlijk: sla, tomaten, uien en soms tonijn. Dan de spaghetti met tonijn, voordat deze eindelijk komt is er al wat water door de Rijn gegaan en bij ons al wat wijn door de mond. De spaghetti ziet er goed uit, ook weer met stukken tonijn. Alleen helaas lauw. Sommige van ons hadden best wel honger dus die gingen eten. Ina vraagt toch vriendelijk maar dringend of het bord niet even in de magnetron kan want het moet wel heet zijn. Uiteindelijk gaan er een paar borden (van de vrouwen) in de magnetron en de mannen heten hun lauwe spaghetti snel op.

Afrekenen is in Spanje altijd een feest, voor al het eten (voorgerecht, hoofdgerecht, toetje) en drinken (meestal wijn en koffie na) betalen we voor ons samen meestal tussen de 15 en 25 euro.
21:45 terug in de kapel, snel allemaal douchen en om 2215 gaat het licht uit en is het stil.

Heel bijzonder om in zo’n grote oude kapel van het klooster te slapen.