Een weg met ongelukken
Blijf op de hoogte en volg Ina en Johan
05 September 2014 | Frankrijk, Ghisonaccia
Weer vroeg op pad, bevalt ons zo goed. We kunnen een heel stuk langs de kust naar het noorden. Willen uiteindelijk ook nog wel het binnenland in, Corte is de oude hoofdstad van Corsica. De makkelijkste weg (minste hoogte meters) is de weg langs de oostkust. Dit is een minder mooie weg en ook nog eens druk. Maar we besluiten toch om deze weg te nemen omdat de weg door het binnenland wel heel veel klim kilometers gaat opleveren.
De eerste helft van de weg is nog wel mooi geaccidenteerd dicht langs het strand op, dus veel mooie uitzichten op de diverse baaien. Het tweede stuk is erg druk, we rijden dan langs de provinciale weg.
De Corisicanen zijn echt racemonsters en haantjes, ze rijden als gekken en laten niemand voor. Het is eigenlijk best wel gevaarlijk. Op een geven moment maken we mee dat er op de tweebaans weg een auto zijn voorganger in gaat halen, diegeen die achter de inhaler zit gaat het schijnbaar niet snel genoeg (90 km/h) en gaat de inhaler tijdens het inhalen ook inhalen. Dan ontstaan er wel gevaarlijke situaties want op een gegeven moment rijden ze met z’n drieën naast elkaar (op een tweebaans weg). Het wordt nog gevaarlijker als er een brug over de rivier komt, want dan wordt de tweebaans weg versmald. Veel toeteren en extra gas op het pedaal doet wonderen dat wil zeggen er gebeuren geen ongelukken. Als fietser denk je dan wel dat als je daar naast rijdt je wel het zwakste slachtoffer bent.
We hebben vaak tegen elkaar gezegd wat rijden die Corsicanen onverantwoord en asociaal. Vandaag op 1 dag 3 ongelukken gezien. Het begon al na 10 km . Toen lag er een auto op z’n kop in de kant van de weg. Wiel afgebroken en zwaar in de kreukels. Toen wij er langs heen fietsen zag we lampjes van de kofferbak en binnenverlichting branden. Dat lijkt erop dat de auto nog maar recent over de kop is geslagen. Toch maar even stoppen en kijken of er nog iemand in ligt. Bij het naderen van de auto hoor je ook de piepjes dat de gordel niet om zit of dat de deuren openstaan. Dus die auto lag daar inderdaad nog niet zolang. Het is dan toch wel een raar idee om te kijken of daar nog iemand in ligt. Maar de auto was leeg. Dus voor ons een zorg minder en we trekken verder.
30 km verderop ligt er in één keer een grote volwassen koe dood in de greppel van de weg. De sloot vol gebloed, dus helemaal rood. Ook hier maar even stoppen en kijken wat er met de koe aan de hand is, deze zei geen boeh of bah meer. Ook morsdood en dat laten ze dan zo liggen. Denk dat die koe er ook niet lang lag. We hebben al eerder geschreven dat de koeien hier gewoon los lopen (dus ook op een provinciale weg).
We schieten verder wel lekker op, windje in de rug en goed de gang erin om maar zo snel mogelijk van deze drukke weg af te komen. We zouden stoppen in Solenzare. Maar omdat we zo lekker opschoten gaan we nog 20 km door (het worden er 95 deze dag). Op de camping in Solenzare waar we zouden overnachten was het redelijk rustig en kaal. Er had namelijk een gigantische bosbrand huisgehouden. Echt een groot stuk, zelfs dicht tegen de flats aan de rand van het dorp aan. We hebben vandaag wel meer stukken gezien die helemaal zwart geblakerd zijn.
Uiteindelijk komen we op een 4-sterren camping aan direct aan de beach. Het liefst hebben we een eenvoudige camping (2 sterren max 3). Deze camping was groot heel veel huisjes, animatie, Duitsers, alles waar je eigenlijk niet op zit te wachten.
Maar goed na 95 km wil je ook wel je kampement opslaan en wat eten. Dus toch voor de 4-sterren camping gekozen. Alleen bij inchecken blijkt deze ook vol te zijn (zeggen ze). Bij aandringen dat het om 1 nachtje gaat waar wij genoegen nemen met een klein plekje, blijkt er bij hoge uitzondering wel een plekje voor ons beschikbaar. Bij aankomst op de kampeerplekje blijkt dat er nog minstens 10 plekken vrij zijn. Ze hebben er schijnbaar gewoon geen zin meer in en hebben genoeg verdiend. Het valt ons wel op dat de Corsicanen niet erg vriendelijk, gastvrij en beleefd zijn. Dit is wel een groot verschil met de Spanjaarden (waar we de laatste jaren geweest zijn).
We hebben mooi wat kilometers gemaakt, nog even kunnen genieten van het strand, eigen maaltijd gebouwd en daardoor weer heerlijk geslapen.
De eerste helft van de weg is nog wel mooi geaccidenteerd dicht langs het strand op, dus veel mooie uitzichten op de diverse baaien. Het tweede stuk is erg druk, we rijden dan langs de provinciale weg.
De Corisicanen zijn echt racemonsters en haantjes, ze rijden als gekken en laten niemand voor. Het is eigenlijk best wel gevaarlijk. Op een geven moment maken we mee dat er op de tweebaans weg een auto zijn voorganger in gaat halen, diegeen die achter de inhaler zit gaat het schijnbaar niet snel genoeg (90 km/h) en gaat de inhaler tijdens het inhalen ook inhalen. Dan ontstaan er wel gevaarlijke situaties want op een gegeven moment rijden ze met z’n drieën naast elkaar (op een tweebaans weg). Het wordt nog gevaarlijker als er een brug over de rivier komt, want dan wordt de tweebaans weg versmald. Veel toeteren en extra gas op het pedaal doet wonderen dat wil zeggen er gebeuren geen ongelukken. Als fietser denk je dan wel dat als je daar naast rijdt je wel het zwakste slachtoffer bent.
We hebben vaak tegen elkaar gezegd wat rijden die Corsicanen onverantwoord en asociaal. Vandaag op 1 dag 3 ongelukken gezien. Het begon al na 10 km . Toen lag er een auto op z’n kop in de kant van de weg. Wiel afgebroken en zwaar in de kreukels. Toen wij er langs heen fietsen zag we lampjes van de kofferbak en binnenverlichting branden. Dat lijkt erop dat de auto nog maar recent over de kop is geslagen. Toch maar even stoppen en kijken of er nog iemand in ligt. Bij het naderen van de auto hoor je ook de piepjes dat de gordel niet om zit of dat de deuren openstaan. Dus die auto lag daar inderdaad nog niet zolang. Het is dan toch wel een raar idee om te kijken of daar nog iemand in ligt. Maar de auto was leeg. Dus voor ons een zorg minder en we trekken verder.
30 km verderop ligt er in één keer een grote volwassen koe dood in de greppel van de weg. De sloot vol gebloed, dus helemaal rood. Ook hier maar even stoppen en kijken wat er met de koe aan de hand is, deze zei geen boeh of bah meer. Ook morsdood en dat laten ze dan zo liggen. Denk dat die koe er ook niet lang lag. We hebben al eerder geschreven dat de koeien hier gewoon los lopen (dus ook op een provinciale weg).
We schieten verder wel lekker op, windje in de rug en goed de gang erin om maar zo snel mogelijk van deze drukke weg af te komen. We zouden stoppen in Solenzare. Maar omdat we zo lekker opschoten gaan we nog 20 km door (het worden er 95 deze dag). Op de camping in Solenzare waar we zouden overnachten was het redelijk rustig en kaal. Er had namelijk een gigantische bosbrand huisgehouden. Echt een groot stuk, zelfs dicht tegen de flats aan de rand van het dorp aan. We hebben vandaag wel meer stukken gezien die helemaal zwart geblakerd zijn.
Uiteindelijk komen we op een 4-sterren camping aan direct aan de beach. Het liefst hebben we een eenvoudige camping (2 sterren max 3). Deze camping was groot heel veel huisjes, animatie, Duitsers, alles waar je eigenlijk niet op zit te wachten.
Maar goed na 95 km wil je ook wel je kampement opslaan en wat eten. Dus toch voor de 4-sterren camping gekozen. Alleen bij inchecken blijkt deze ook vol te zijn (zeggen ze). Bij aandringen dat het om 1 nachtje gaat waar wij genoegen nemen met een klein plekje, blijkt er bij hoge uitzondering wel een plekje voor ons beschikbaar. Bij aankomst op de kampeerplekje blijkt dat er nog minstens 10 plekken vrij zijn. Ze hebben er schijnbaar gewoon geen zin meer in en hebben genoeg verdiend. Het valt ons wel op dat de Corsicanen niet erg vriendelijk, gastvrij en beleefd zijn. Dit is wel een groot verschil met de Spanjaarden (waar we de laatste jaren geweest zijn).
We hebben mooi wat kilometers gemaakt, nog even kunnen genieten van het strand, eigen maaltijd gebouwd en daardoor weer heerlijk geslapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
