Het zuidelijkste puntje van Corsica Bonifacio

Om gisteren eerder te stoppen heeft ons goed gedaan. Eerst wat geslapen daarna tot half acht op het strand gelegen en vervolgens een heerlijk diner op het terras van het restaurant gegeten.
Vandaag met frisse moed weer vroeg op. Ga nu in herhalingen vallen; de morgenstond is zo fantastisch en zoveel mooie uitzichten elke bocht en heuvel/col is een plaatje. En dan dat weer. We hebben tot nu toe elke dag zon gehad van ’s ochtends 8 tot avonds 8. Wat is die zon toch een lekker ding.

De eerste klim is pas na 10 km , bevalt ons ook goed kunnen we lekker op gang komen. De laatste 3 dagen hebben we direct moeten klimmen en dat is als je 50 geweest bent niet de beste start.
Dus dit gaat lekker en na 20 km hebben we de eerste beklimming gehad en zitten we aan de koffie in de haven van Propriano.
Nu de zwaarste klim van vandaag naar 300 meter hoogte met een gemiddelde stijging van 6%. We gaan naar Sartene, naar verluid de stad die het meest Corsicaans aandoet. En dat willen we zien. We zien de stad al van ver tegen de bergen aangeplakt. Op het moment van klimmen is het geregeld bewolkt en dat komt ons goed uit. De hite van de zon is tijdens het klimmen slopend. We kunnen beter 2 uur lang in de schaduw klimmen dan 1 uur in de zon. Sartene is inderdaad prachtig en daardoor ok toeristisch.
Op het plein bij de kerk weer koffie gedronken en vele mensen bekeken en bewonderd. Een heerlijke gevuld broodje bij de bakker gehaald en deze bij de koffie opgegeten. Het is hier (maar ook in Spanje niet) geen enkel probleem om een zelf meegebracht broodje bij de bestelde koffie op te eten. Bij de bakker hadden ze zowaar ook een aantal droppotten, dus hier ook maar een zakje van meegenomen, dat is toch wel heel lekker om die drop weg te werken.

De tocht loopt lekker, we doen rustig aan (zelfs Ina vindt dat ze rustig aan doet) en maken mooi wat kilometers. We zouden na 60 km bij een camping aan de beach stoppen maar het was nog vroeg (1400) en we zaten lekker in ons vel. Als we nog 20 km doorfietsen zijn we in Bonifacio. Dit is de meeste zuidelijke stad van het eiland. Deze stand schijnt ook erg mooi (en dus ook toeristisch) te zijn. We kachelen dus door en staan nu op een stadscamping in Bonifacio. Vanmiddag een wasje gedraaid bij de wasserette en ondertussen op het terras aan de haven gezeten waar we ons over de pracht/praal en rijkdom van de (zeil)jachten hebben verbaast.

Tot op heden zijn wij nog geen wilde zwijnen tegengekomen, wel regelmatig loslopende koeien op straat. We vinden dat wel heel bijzonder want het weggedrag van de Fransen is hard en opdringerig. Dus dat er geen ongelukken gebeuren als er een koe net achter de rotsen in een bocht staat, daar staan we van te kijken
Voordeel van de koeien is wel dat deze echt niet in mijn voorwiel kunnen komen.

Het is een bijzonder gevoel dat we nu in het uiterste (zuidelijke) puntje van Corsica zitten, een week geleden zaten we aan de noordkust, we zijn de hele westkust met af en toe een uitstapje naar het binnenland, afgefietst. Morgen houden we een rustdag zodat we Bonifacio beter kunnen verkennen. Dan omhoog via de oostkust en halverwege het binnenland in om via Corte naar Bastia te komen.