Lange etappe richting Ajaccio

Zoals gisteren bedacht van daag zouden we halverwege bij Porto kunnen lunchen.
We begonnen met een lange klim van 11 km en stegen vanaf het strand naar 410 meter. Hier doen we dan ongeveer 1,5 uur over. We zijn weer lekker vroeg gestart, om 700 opgestaan om 800 ontbijtje bij de plaatstelijke bakker in het dorp welke ook een yoghurtje, sinaasappelsap en koffie had. En dan direct klimmen. Je werkt je van bocht naar bocht en op een gegeven moment denk je boven tussen de bergtoppen de col zien te liggen waar we overheen moeten. Het was nog lekker fris (22 grd) , windstil en rustig, wat is dat dan genieten die morgenstond. We weten ook dat elke beklimming wordt beloont met een prachtig uitzicht. Ina buffelt gewoon mee en ik kan er niet van me los schudden. Moet misschien toch haar remblokjes nog wat verder aandraaien.
En ja hoor, wat een uitzicht op die col. De zee met een partij roodgekleurde rotsen, hier staan we dan wel even stil om dit goed op ons in te laten werken, wat majestueus. En dan kan de afdaling beginnen, gelukkig een hele lang die niet te snel daalt. Je hoeft dan niet zo veel te remmen maar wat nog mooier is, is dat je heel lang van al die mooie uitzichten kan genieten.

Alles is zo mooi, dat ik maar niet meer opschrijf hoe mooi alles is. Wat is het mooi.

Omstreeks 1300 komen we in porto aan. Het is al goed warm maar de tocht is tot nu tot goed verlopen. In de Spar spullen voor de lunch gekocht en dit op een rustige plek met uitzicht over zee opgegeten. En dan de keus gaan we nog zo’n col pakken, de eerste col uit Porto is nog eens 100 meter hoger dan waar we vanochtend mee starten. En het is inmiddels 30 graden geworden. Blijven in Porto is het alternatief.
Maar ja vroeg op de dag en het boekje zegt dat 40 km verderop mooie stranden zijn. Maar dan moeten wij nog wel eerste die pust van 500 hoogtemeters over, terwijl we nu weer op 0 staan.

Ina voelt zicht sterk en gaat het heel rustig aan doen en gaat er alle tijd voornemen. Dus nog een blikje cola en gaan met die banaan. De 500 hoogtemeters moeten binnen 10km overwonnen worden dus gemiddeld 5% stijging, er zitten stukken in van 6-7% en dat is met al die bepakking zwaar.
Onderweg bij een drinkwaterplaats spreken we een engelsman die heel veel fietst en wandelt en zijn mond viel open toen hij zag wat wij allemaal bij ons ghadeden. We hebben ieder 5 tassen (2 voor, 2 achter en een stuurtas) op onze fiets. En ik heb nog de tent erbij. Hij verklaarde ons voor gek, veel te veel spullen we kunnen het makkelijk met 2 tassen per persoon en 1 tent af. En dan ook nog die oerdegelijke (zware) hollandse fietsen. We maken het ons te moeilijk en we moeten maar eens google naar ultralight biking daar kunnen we een hoop tips vandaan halen. We hebben veel bij ons, 2 stoeltjes, zit namelijk beter dan plat op de grond, een bezinebrander met 2 pannetjes en wat eetgerei. 2 zakken met snelvoer, voor geval van nood als we nergens meer eten kunnen krijgen omdat we te laat zijn. Een laptop, opladers voor mobiels, hero-camera, fotocamera. Slippers, sandalen en fietsschoenen. Slaapspullen en wat kleding (opgebouwd in laagjes). Voor het vliegen 2 flightbages en fietshoezen. En zo kom je op 10KG voor Ina en 20KG voor mij en dan nog de 2 fietsen van 15KG per stuk. We worden hier wel sterk van en we kunnen tot nu toe elke berg nog de baas. Als we nog ouder mogen worden en het gaat echt niet meer kunnen we altijd nog ultralight gaan trekken en kamperen.

Op weg naar de top van 500 meter. We fietsen gelukkig veel in de schaduw van de bomen, dit is echt merkbaar want op het moment dat je in de zon fietst begint het echt slopend te worden. De laatste 2 km zijn wel heel erg mooi. De rosten zijn een indrukwekkende chaos van grillige granieten rotsen en bolvormige holtes. Tja en dan kom je boven en is die beloning er weer van het uitzicht, man, man, man wat een uitzicht. Hoop wat foto’s erbij te zetten en benieuwd op dit uitzicht tot uiting komt. Het is te mooi om te kunnen beschrijven.
En dan weer dalen, gelukkig een hele lange trage afdaling (20KM) en opzoek naar de mooie stranden het liefst met een camping op het strand. Het duurt maar en het duurt maar, veel stranden, geen campings. Dus fietsten, fietsten , fietsen. Gelukkig geen beklimmingen meer boven de 100 meter. We worden wel een beetje moe.
Uiteindelijk na 100 km komen we bij een prachtige kleinschalige camping op het strand. De camping ziet er erg goed uit en locatie is prachtig. Als de camping leuk en goed is hebben we ons voorgenomen om na deze schitterende (lange) dag een rustdag te nemen om naar het strand te gaan, wat te wassen, verslagje te schrijven en wat aan te rommelen. Ik naar binnen om in te schrijven, Ina staat buiten te moe maar voldaan te wachten. Echter de camping is vol, geen plek voor deze 2 reizigers in de herberg. De man heeft nog wel 1 plek voor 1 nacht, zonder schaduw en wil mij die laten zien. We lopen naar buiten en Ina zegt direct tegen de campingbaas dat wij wel een hele mooie plaats aan het strand verdient hebben.
Het woordje ‘Complet’ wil Ina niet horen. De campingbaas laat ons de plaats voor 1 nacht in de palle zon, wel dicht bij het strand, zien maar geeft ook aan dat 3 minuten verderop ook een goede camping is (300 mtr) van het strand). Wij kiezen voor deze laatste optie omdat we wel graag 2 nachten willen blijven. Nu staan we op deze camping, super rustig aan de rand van de camping met uitzicht op koeien en bergen.

Vanmiddag heerlijk naar het strand en zo gaan we door met het genieten van deze vakantie op dit prachtige eiland. O ja die zee, al die kleuren wat is dat fascinerend.